Jak zahamować proces stopniowej utraty pamięci u chorego na Alzheimera?

Choroba Alzheimera wciąż pozostaje schorzeniem nieuleczalnym. Naukowcy i lekarze poszukują skutecznych sposobów opóźniania procesów demencyjnych. W leczeniu osób cierpiących na tę chorobę istotne jest stosowanie się do zaleceń lekarza prowadzącego. Przyjmowanie leków o odpowiednich porach i w dawkach zaleconych przez lekarza może wpłynąć na poprawę funkcjonowania pacjenta i spowolnić postęp zaburzenia. Leki nie są w stanie zahamować rozwoju choroby, ale wydłużają okres samodzielności chorego. Zaobserwowano również, że wprowadzenie (szczególnie w fazie średniej i umiarkowanej choroby) terapii ruchowej i logopedycznej, wpływa na poprawę sprawności pacjentów. Ważne są także ćwiczenia sfery poznawczej (pamięć, myślenie, język) u chorych. Ćwiczenia ruchowe zapewniają sprawność fizyczną, są także elementem budowania relacji z chorym. Aktywność fizyczna zmniejsza napięcie psychofizyczne oraz stres, poprawia kondycję i zapobiega powikłaniom chorobowym. Rozwój choroby powoduje osłabienie koordynacji wzrokowo-ruchowej, zmysłu równowagi oraz percepcji. Ćwiczenia aktywizujące chorego pomagają utrzymać jego organizm w dobrej formie i trenować poszczególne funkcje ulegające osłabieniu. Dbając o sferę ruchową, można wspierać ćwiczenia funkcji intelektualnych, np. wprowadzając nowe elementy do zajęć fizycznych, trenując pamięć oraz sprawność intelektualną, np. nazywając otaczające przedmioty. Warto z chorym wspólnie powtarzać nowe informacje oraz proponować mu ćwiczenia, które mogłyby wspomagać utrzymanie dobrej kondycji umysłowej. Można wykorzystać np.: dokańczanie przysłów, zapisuje się na kartkach początki lub zakończenia znanych przysłów, a chory ma za zadanie je uzupełnić; grę w skojarzenia opiekun podaje wyraz, a chory kolejny, który kojarzy się z poprzednim; pary na kartkach opiekun przygotowuje napisy, rysunki, liczby itp. Chory ma za zadanie połączyć je w pary; pobudzanie zmysłów poprzez bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe, węchowe i smakowe, w tym ćwiczeniu można stymulować chorego różnymi bodźcami (muzyka, różne produkty spożywcze, fotografie, kolorowe rysunki, materiały o różnych fakturach itp.) i prosić go, żeby opowiadał, co doznaje. W zaawansowanym stadium choroby, kiedy kontakt werbalny jest utrudniony lub niemożliwy do nawiązania, warto stosować stymulację za pomocą różnych bodźców, gdyż to także wpływa na poprawę samopoczucia pacjenta i zapobiega autodestrukcyjnym zachowaniom.