Choroby nowotworowe są uznawane przez społeczeństwo za najcięższe i najtrudniejsze do wyleczenia. Bardzo często rak kojarzony jest z bólem, izolacją oraz niskimi szansami na wyzdrowienie. Z tego powodu reakcja pacjenta na wiadomość o chorobie nowotworowej może być różna.

Rozmowa ze starszym człowiekiem o leczeniu

W pierwszym etapie choroby mogą pojawić się takie emocje jak[1]:

  • złość,
  • gniew,
  • rozpacz,
  • poczucie niesprawiedliwości i pytania: „Czemu właśnie Ja?”.

Kiedy pierwsze emocje opadną, jako następny często pojawia się lęk przed dalszym leczeniem. Obawy pacjenta mogą być różne. Mogą dotyczyć lęku przed:

  • izolacją,
  • skutkami chemioterapii i radioterapii,
  • leczeniem – np. przed zaśnięciem do zabiegu lub komplikacjami pooperacyjnymi,
  • bólem,
  • lęk przd byciem niesamodzielnym i koniecznością proszenia o pomoc.

Dlatego, gdy Twój bliski nie chce podjąć leczenia, porozmawiaj z nim:

  • zapytaj dlaczego nie chce udać się do lekarza – przyczyny mogą być różne,
  • porozmawiaj o jego uczuciach i ustal jego obawy (chorzy bardzo często obawiają się utraty funkcji organizmu, leczenia powodującego niekorzystne zmiany wyglądu, utraty autonomii i niezależności, opuszczenia i izolacji),
  • obal mity i myślenie stereotypowe (chorzy bardzo często nie chcą być ciężarem dla najbliższych, boją się bólu),
  • skontaktuj się z grupą wsparcia dla danej choroby (bardzo często osoby chore nie wiedzą o możliwościach całkowitego wyleczenia; osoby, które pokonały chorobę bądź cały czas się leczą mogą być świetnym wzorem do naśladowania),
  • skontaktuj się z psychoonkologiem, kapłanem,
  • okaż zrozumienie i wyraź swoje uczucia „Twoje zdrowie jest dla mnie bardzo ważne, ponieważ Cię kocham i chce żebyś sobie dał szanse na wyleczenie”.

Pamiętaj!
Chory ma prawo do wyrażania swoich emocji. Najważniejsze, by czuł się kochany i zrozumiany przez najbliższych.

Literatura:

  1. Nell Dunn, [red.]Opowieści o raku, Via Medica, Gdańsk 2009.